رسول گرامی اسلام(ص) فرمود: علامت قبول شدن حج آن است که انسان پس از بازگشت از مکه، دست از گناهان قبلی خود بردارد.
در جامعه، عنوان حاجی، یک لقب «مقدس» است و سطح توقع مردم را از انسان بالا میبرد؛ لذا باید او و بستگانش به خصوص همسر و فرزندانش در آداب و فرهنگ و لباس با دیگران فرق کنند؛ حتی در اصلاح سر و صورت و گفت و گوهای روزمره باید مراعات کند، زیرا که با زیاد شدن تقوا، آبرویی به حج داده میشود.
برای کسانی که بعد از حج به دیدنش میآیند یا نمیآیند و او را با لقب «حاجی» صدا میزنند و نمیزنند، عکس العمل نشان ندهد و سعی کند اعمال خود را با گناهان از بین نبرد که «حفظ» عمل از «انجام» عمل به مراتب سخت تر است.
در مسائل مادی نیز چنین است. اگر ساختن خانه یا بافتن قالی یک سال طول بکشد، حفظ و نگهداری آن دهها سال وقت لازم دارد. توفیق مشرف شدن خود را از خداوند بداند، نه از مال و لیاقت خود؛ و سعی کند بعد از حج با مردم خودمانی تر و متواضع تر باشد. امام سجاد(ع) در صحیفه سجادیه میگوید: خداوندا! هرچه در جامعه مرا عزیزتر میکنی، در نزد نفْس، خود را ذلیلتر بدانم.
ای کسی که امروز حاجی شدهای، یک لقب و عنوان به تو اضافه شده است. باید در انتظار شکر از خدا و گام برداشتن برای طبقه محروم، یک قدم جلوتر از دیگران باشی.
برگرفته از سخنان استاد محسن قرائتی